Լոռու մարզի Օձուն գյուղում է գտնվում ՝ Օձունի հոյակերտ գմբեթավոր բազիլիկ եկեղեցին, որը վեր է խոյանում գյուղի կենտրոնում և իր դիրքով իշխում շրջակայքի վրա:Վանքը լի է հետաքրքիր հուշարձաններով, որոնք պահպանվել են դարեր շարունակ և հիացրել իր այցելուներին:

Պարզ լիճը գտնվում է Տավուշի մարզի Դիլիջան քաղաքից 9 կմ հս-արլ: Այն հոսք ունեցող լիճ է: Սնվում է աղբյուրներից: Ունի 300մ երկարություն և 100 մ լայնություն:Միջին խորությունը 3մ է: Պարզ լիճը շրջապատված է գեղեցիկ և սաղարթախիտ անտառներով: Տուրի արժեքն է 6500դրամ։ Տուրն իր մեջ ներառում է տրանսպորտային ծառայություն եւ գիդ-ուղեկցորդի ծառայություն։

Սևանավանք, հայկական վանական համալիր Սևանաի թերակղզու վրա, Գեղարքունիք մարզ, Հայաստանի Հանրապետություն: Սևանի վանքը գտնվում է Սևանի թերակղզում, հիմնադրել է Գրիգոր Ա Լուսավորիչը 305 թ.-ին:Այն ունի Սուրբ Առաքելոց (ձախ ) և Սուրբ Կարապետ (աջ) եկեղեցիներ:

Սաղմոսավանքը հիմնադրվել է 1215 թ. - ին, երբ իշխան Վաչե Վաչուտյանը հրամայել էր կառուցել Սուրբ Սիոն եկեղեցին: Հետագայում վանքին կից կառուցվեցին երկու այլ շինություններ արևմտյան և հարավային կողմերից, կանգնեցվեց գավիթը (1250թ.), գրադարանը (1255թ.), Սուրբ Աստվածածին եկեղեցին (1235թ.): Բոլոր այս կառույցները կազմում են Սաղմոսավանք համալիրը: Հիմնական վանքըպատկանում է խաչաձև գմբեթավոր եկեղեցիների տիպին: Մուգ շագանակագույն քարից կառուցված այս շինության յուրաքանչյուր չորս կողմերի ճակատային հատվածները խաչաձև են: Իսկ մեջտեղում գլանաձև թմբուկի վրա վեր է խոյանում գմբեթը: Սաղմոսավանք վանքը հայտնի է ձեռագրերի պահոցներով: Այստեղ ստեղծվում և կրկնօրինակվում էին բազմաթիվ մանրանկարչական նկարազարդումներ: Սաղմոսավանքի պահոցնիր նպատակայնությամբ անչափ հազվագյուտ և յուրօրինակ շինություն է: Հարթ և համեստ ճակատային հատվածն իր բարձրությամբ չի զիջում վանքին և առանձնանում է հարուստ զարդանախշերով: Ներքին հարդարանքին շքեղություն է հաղորդում նաև գունային ձևավորումը: Վանքի առանձին հատվածներ արված են կարմիր և սև քարերից, ինչպես նաև ներկված են դեղին, սպիտակ և կարմիր գույներով: տուրն իր մեջ ներառում է տրանսպորտային ծառայություն ոը գիդ-ուղեկցորդի ծառայություն; գինը ՝4500

Տաթևի վանքը միջնադարյան ճարտարապետական և հոգևոր-մշակութային կենտրոն է ՀՀ Սյունիքի մարզում՝ Տաթև գյուղից հարավ՝ Որոտան գետի աջափնյա բարձրադիր հարթավայրում: VIII դարի վերջից եղել է Սյունաց եպիսկոպոսության աթոռանիստը: Տաթևի վանքը հիմնադրվել է IV դարում, VIII դարում կոչվել է Թադեոս առաքյալի աշակերտ Եվստաթեոսի (Տաթեոս) անունով, որը քրիստոնեություն է քարոզել Սյունիքում և նահատակվել այնտեղ:

Խոր Վիրապը գտնվում է Արարատի մարզում: Այն Հայաստանում ամենահայտնի սրբավայրն է, քանի որ ուղղակիորեն կապված է այստեղ քրիստոնեության տարածման պատմության հետ: Հայաստանում քրիստոնեությունը որպես պետական կրոն հռչակվեց 301թ.`շնորհիվ Գրիգոր Լուսավորչի ջանքերի: Սակայն մինչ Տրդատ 3-րդ թագավորին հավատափոխ անելը` Լուսավորիչը բանտարկված է եղել ներկայիս Խոր Վիրապ վանքային համալիրի տարածքում գտնվող զնդանում: 17-րդ դարում կառուցված վանքային համալիրից բացվում է աննկարագրելի մի տեսարան դեպի Աստվածաշնչյան Արարատ լեռը:

Ստեփանավանի դենդրոպարկ կամ Սոճուտ, բուսաբանական այգին գտնվում է Լոռու մարզի Գյուլագարակ գյուղում, Ստեփանավան քաղաքից 12 կմ հեռավորության վրա, Երևանից 85 կմ հյուսիս, ծովի մակերևույթից շուրջ 1450 մետր բարձրության վրա:Այն բաղկացած է բնական անտառից, զարդանախշերով բույսերից, և վայրի ծագում ունեցող այլ բուսատեսակներից:

Ախթալայի վանական համալիր X դարում հիմնադրված պարսպապատ վանական համալիր է, գտնվում է Հայաստանի Լոռու մարզ Ախթալա գյուղում՝ Երևանից 185 կմ հյուսիս: Ախթալայի վանական համալիրը Հայաստանի այն վանքերից է, որի կառուցումը համընկնում է Հայաստանի վերածնության շրջանի հետ: Ախթալայի վանական հուշարձանախմբում ներդաշնակ միահյուսվել են հայկական, վրացական ու բյուզանդական ճարտարապետության տարրերը:

Մայր աթոռ Սուրբ Էջմիածինը Հայաստանյայց առաքելական եկեղեցու հոգևոր և վարչական կենտրոնն է, Ամենայն հայոց կաթողիկոսության նստավայրը Վաղարշապատում՝ Երևանից 20 կմ արևմուտք: Սուրբ Էջմիածինը Ամենայն հայոց կաթողիկոսության նստավայր է հաստատել Սբ Գրիգոր Լուսավորիչը 303 թ-ին, 484 թ-ին պատմական հանգամանքների բերումով կաթողիկոսական աթոռը տեղափոխվել է Դվին: Ավելի ուշ աթոռանիստը հաստատվել է Կիլիկիայում և հանգրվանել Սսում (1293–1441 թթ.): 1441 թ-ին Էջմիածնի ազգային-եկեղեցական ժողովը Մայր աթոռը վերահաստատել է Սբ Էջմիածնում: Սկզբնական շրջանում, Պարսկաստանի և Թուրքիայի տիրապետության պայմաններում, Մայր աթոռը հայտնվել է ծանր կացության մեջ և միայն XVII դարում է վերստացել իր ազգային հոգևոր-մշակութային կենտրոնի կարևոր դերը: